بس کن...

  بس کن بخواب پنجره ای وا نمی شود 

                                           
اهل دلی به فکر دل ما نمی شود 

قدری بخند گریه برای تو خوب نیست
 

با اشک درد عشق مداوا نمی شود  

بس کن چقدر خیره به امواج می شوی 

دریا که مثل چشم تو زیبا نمی شود 

چشمان من خلاصه ای از اشک های توست
 

چشمم بدون اشک تو معنا نمی شود  

بس کن بخواب، عمر که دست من و تو نیست
 

این لحظه ها دوباره شکوفا نمی شود  

بس کن بخند گریه برای تو خوب نیست
 

مانند خنده های تو پیدا نمی شود 

                                                     ناصر حامدی

من آن سه نقطه گیجم...

تو در معادله های چهار مجهولی
 

به ضرب و جمع عدد های فرد مشغولی  

ببین دوباره مرا در خودت کم آوردی
 

که ضلع گمشده ام توی خواب هذلولی 

من آن سه نقطه ی گیجم پس از مربّع ها
 

که می رسد به تو از این روابط طولی 

دو تا پرنده که از پشت بام می افتند
 

دو تا پرنده در این اتفاق معمولی- 

« شبیه بچگیای من و تو هی مردن »
 

« دو تا پلندمو کشتی؟ چلا؟ همین جولی؟ » 

نگاه کن ! پس از این گریه چی بجا مانده؟
 

دو چشم قرمز خسته شبیه گلبولی- 

که لیز می شود از بوسه های غمگینت
 

تو در تصّور من شکل فعل مجهولی

                                                   فاطمه اختصاری