پس کوچه های قلب مرا جستجو نکرد...

یک شب دلی به مسلخ خونم کشید و رفت 

دیوانه ای به دام جنونم کشید و رفت  

پس کوچه های قلب مرا جستجو نکرد 

اما مرا به عمق درونم کشید و رفت 

یک آسمان ستاره ی آتش گرفته را 

بر التهاب سرد قرونم کشید و رفت   

من در سکوت و بغض و شکایت ز سرنوشت 

 
خطی به روی بخت نگونم کشید و رفت 

تا از خیال گنگ رهایی رها شوم
 

بانگی به گوش خواب سکونم کشید و رفت 

شاید به پاس حرمت ویرانه های عشق 

مرهم به زخم فاجعه گونم کشید و رفت 

تا از حصار حسرت رفتن گذر کنم
 

رنجی به قدر کوچ کنونم کشید و رفت 

دیگر اسیر آن من بیگانه نیستم 

از خود چه عاشقانه برونم کشید و رفت  

                                                      افشین یداللهی