کدام جاده مرا می برد به خانه او...

پر است خلوتم از یاد عاشقانه او 

 
گرفته باز دل کوچکم بهانه او  

نسیم رهگذر این بار هم نیاورده
 

به دست قاصدکی نامه یا نشانه او 

مسافران همه رفتند و باز جا ماندم
 

کدام جاده مرا می برد به خانه او  

در اشتیاق زیارت به خواب می بینم 

کبوترانه نشستم برآستانه او  

من و دو بال شکسته، من و دو دست نیاز 

چگونه پر بکشم سمت آشیانه او  

غروب ابری پاییز می چکد در من 
 

پرم ز هق هق باران، کجاست شانه او؟  

                                                       انسیه موسویان