که هنوز...

کجاست جای تو در جمله ی زمان که هنوز... 

که پیش از این؟ که هم اکنون؟ که بعد از آن؟ که هنوز؟  

چه قدر دلخورم از این جهان بی موعود؛ 

از این زمین که پیاپی ... و آسمان که هنوز...  

جهان سه نقطه پوچی است، خالی از نامت؛ 

پر از «همیشه همین طور» از «همان که هنوز» 

همه پناه گرفتند در پی «هرگز» 

و پشت «هیچ» نشستند از این گمان که «هنوز»  

ولی تو «حتما»ی و اتفاق می افتی! 

ولی تو «باید»ی ای حس ناگهان که هنوز...  

 در آستان جهان ایستاده چون خورشید؛ 

همان که می دهد از ابرها نشان که هنوز...  

شکسته ساعت و تقویم، پاره پاره شد 

به جست و جوی کسی، آن سوی زمان، که هنوز...  

                                                           محمد سعید میرزایی